Dit is jouw gouden idee waard — spoiler- niks. En zo maak je er alsnog iets waadevols van
In de bijlage van de e-mail zat een Word document genaamd ‘geheimhoudingsverklaring.docx’ bestaande uit 5 pagina’s. Ik scande door het voorstel en één ding viel me meteen op: door het tekenen van deze verklaring mocht ik enerzijds niet meer aan een soortgelijk idee werken en zelfs niet meer voor klanten werken met een soortgelijk idee. Dit werd een leuke blogpost, beloofde ik mezelf.
Die twee bepalingen waren sowieso nogal curieus, want ik had tot dan toe eigenlijk geen flauw idee waar het over ging. En toen moest het toetje nog komen, de bepaling waarvan ik wist dat dit blog er ging komen:
Praten over het idee met andere partijen zou tot een dwangsom leiden van €20.000 per overtreding.
Dit was duidelijk iemand met een idee dat beschermd moest worden.
Sidenote; ik vroeg later om het idee gewoon te bespreken zonder deze voorwaarden met als conditie dat we niets over het idee zouden delen. Dat gesprek kwam gelukkig ook, want het was een leuk gesprek waar ik verder dus niets van mag delen ;-)
Wat is je idee waard? Nou, niet bijster veel. Vooral niet als het nog een idee is.
En waarom dan? Anderen kunnen het toch kopiëren, of er mee aan de haal gaan?
Dat zou kunnen.
Maar er is een wereld aan ideeën.
En tijd is er maar heel beperkt*
En daarom zijn ideeën van zichzelf geen goud waard. Ze kunnen ook niet gepatenteerd worden, en alleen in hele uitzonderlijke gevallen ook wettelijk beschermd.
Wat een idee vooral nodig heeft — anders dan geheimhoudingsverklaringen — is tijd en aandacht. Het idee heeft een eigen leercurve. In de zwarte pistes van deze leercurve — dit vond ik zelf een lekker zinnetje — zit het contact met de eerste gebruikers. Ervaren zij een probleem? Frictie? Een gevoel van behagen? Opluchting? Of ontdek je juist in de eerste klant-gesprekken dat je er helemaal naast zit?
Nog veel verderop in deze fase zit de fase waarin je ook daadwerkelijk met een werkend prototype in contact wil komen met je klant. En dan nog kan de werkelijkheid bitter zijn. Niemand komt op je early-demo af. Alleen een klein groepje vrienden en zakelijke kennissen blijven je aanmoedigen. Er is 1 iemand op je afdeling die er af en toe nog naar vraagt. Dat idee.
Maar, dit hele beeld gebeurt ver- heel ver — na het idee zelf. Want zo’n idee, dat is op een kleine kiezel stappen aan de voet van de Himalaya, vlak voor de beklimming naar de top. Niemand heeft het er na afloop nog over.
Maar wat nou als je een idee hebt en er misschien ooit nog mee aan de slag wilt? Dan is het zaak om met zoveel mogelijk mensen te praten over dat idee. Je merkt vanzelf wel wanneer je iets raakt dat een enorme berg enthousiasme krijgt. En op basis daarvan kun je altijd nog besluiten om je agenda leeg te maken, en je spaargeld — of je marketingbudget — stuk te slaan om dit te verwezenlijken.
* om dit te toetsen is het goed om te bekijken in hoeverre je je agenda voor komende maand kunt vrijmaken om aan het idee te werken. Er vanuitgaande dat je ongeveer 100 uur nodig hebt om het eerste experiment op te tuigen.
